Włosogłówka ludzka
Włosogłówka pasożytuje w jelicie grubym człowieka, zagłębiona nitkowatą częścią w błonie śluzowej jelita.
Człowiek zakaża się jajami włosogłówki głównie za pośrednictwem świeżych warzyw i owoców, spożywanych w stanie surowym (truskawki, sałata, rzodkiewki). Jarzyny i owoce ulegają zakażeniu w wyniku użyźniania ogrodów warzywnych nawozem, zawierającym domieszkę odchodów ludzkich zanieczyszczonych jajami włosogłówki. W przewodzie pokarmowym żywiciela z jaja powstają larwy, które umiejscawiają się od razu w jelicie grubym i nie odbywają wędrówek.
Zakażenie włosogłówką
Zakażenie włosogłówką jest przeważnie dobrze znoszone przez ustrój ludzki i nie daje wyraźnych zaburzeń klinicznych. Leczenie jest wyjątkowo trudne — stosowane środki często zawodzą i dają objawy toksyczne. Pozytywne wyniki lecznicze są trudne do uzyskania. Na szczęście po pewnym czasie i bez stosowania jakichkolwiek środków farmakologicznych może dojść do samo-wyleczenia. Naturalnie o postępowaniu leczniczym decyduje zawsze lekarz.
Trichuris trichiura (syn. Trichocephalus dispar), Włosogłówka żyje w jelicie ślepym i grubym, wyjątkowo w końcowej części jelita cienkiego. Długość ciała wynosi 30-50 mm. Przednia część ciała zwierzęcia jest na znacznej długości bardzo cienka, nitkowata i nią właśnie przymocowuje się pasożyt do błony śluzowej, a nawet, jak opisują niektórzy, drąży aż do warstwy podśluzowej i mięśniowej jelita. U samca część tylna rozszerzona zawierająca narządy płciowe skręca się spiralnie, u samicy natomiast zagina się tylko lekko. Podobne, a może nawet identyczne gatunki żyją u niektórych małp i świni. Włosogłówka spotyka się częściej w krajach o klimacie cieplejszym, na południu Europy, gdzie znajduje korzystniejsze warunki dla swego rozwoju. Jaja brunatne charakterystycznego beczułkowatego kształtu wydalane z kałem żywiciela nie tylko nie i zawierają jeszcze wykształconej larwy ale nawet nie są pobruzdowane i dopiero w środowisku zewnętrznym zaczynają się zdolna rozwijać. Po wytworzeniu larwy, jaja stają się bardzo odporne na działanie niekorzystnych warunków zewnętrznych, zachowując zdolność infekcji przez czas, przynajmniej kilkuletni. Dostawszy się do przewodu pokarmowego człowieka wykłute pasożyty dojrzewają w ciągu miesiąca, kopulują i składają jaja, które łatwo odszukać w kale pod mikroskopem. Larwy nie odbywają w organizmie człowieka wędrówek, o których wspominaliśmy np. przy opisie stadiów larwalnych glisty ludzkiej i rozwijają się na miejscu w przewodzie pokarmowym. Większa ilość osobników tego gatunku może spowodować objawy chorobowe tylko wskutek wydzielania toksyn, gdyż pobieranie drobnej ilości krwi przez pasożyty, nie zagraża w każdym razie zdrowiu żywiciela. Naturalnie, że możliwe jest zaszczepięnie przez pasożyty drążące w głąb błony śluzowej chorobotwórczych bakterii i wywołanie zapaleń wyrostka robaczkowego. Oprócz tych komplikacji wystąpić mogą zaburzenia w systemie trawiennym (biegunka, bóle), a także i nerwowym, jak przy zakażeniu glistami.
Włosogłówka ludzka cykl rozwojowy
