Formy te ekscystują się w przewodzie pokarmowym i wędrują z dwunastnicy do ductus choledochus. Dla człowieka źródłem zakażenie jest spożywanie niedogotowanego lub surowego mięsa zakażonych ryb np. w postaci różnych sałatek rybnych. W wielu wypadkach zakażenie tym gatunkiem przywry nie pociąga za sobą żadnych klinicznych objawów, tak że tylko znalezienie jaj w kale lub żółci uzyskanej przez sondowanie dwunastnicy wskazuje na obecność pasożytów. Ponieważ jednak pasożyt żyje długo i istnieje możliwość ponownych zakażeń, ilość pasożytów wzrasta i w końcu mogą wystąpić wyraźne objawy chorobowe. Występują więc bóle wątroby, a w razie równoczesnego zaatakowania trzustki bóle wzmagają się znacznie, może też pojawić się żółtaczka i znaczne powiększenie wątroby. Dołącza się przy tym wychudzenie i częste obrzęki nóg. Zmiany anatomopatologiczne dotyczą przewodów żółciowych ujawniających stany zapalne, rozszerzenia wskutek nagromadzenia się jaj pasożytów i przerost, gruczołowego nabłonka, rzadkich wypadkach rozwija się w końcu marskość wątroby, czasami też przerost nabłonka daje początek nowotworom wątroby, rozprzestrzeniających się do trzustki i dających przerzuty w sąsiednich gruczołach limfatycznych.
Dwa następne gatunki a mianowicie Opisthorchis noverca i Opisthorchis viverrini znane są z Azji. Z nich gatunek pierwszy znany z przewodów żółciowych psa wyjątkowo tylko występuje u człowieka. Daleko częściej spotyka się w Syjamie gatunek drugi, którym zakaża się człowiek przy spożywaniu surowego mięsa ryby.
Większe znaczenie posiada wschodnioazjatycki gatunek Clonorchis sinensis spotykany nierzadko i w miastach portowych Europy. Gatunek ten pasożytuje w przewodach żółciowych człowieka, kota, psa. W odchodach znajdujemy małe brunatne jaja opatrzone wieczkiem. Z jaj spożytych przez niektóre ślimaki słodkowodne (głównie Bithynia) wykluwają się miracidia przekształcające się w sporocysty, w których z kolei wykształcają się redie . Z redii powstają cerkarie, które opuszczają ślimaka i wnikają w mięśnie ryb odrzucając ogonek różne gatunki ryb słodkowodnych są więc drugimi żywicielami pośredni i przez ich mięso zakaża się żywiciel ostateczny. Clonorchis mierzy około 1 cm długości, i o ile nie znajduje się w większych ilościach nie powoduje żadnych objawów chorobowych, w ciężkich przypadkach,zmiany, które wywołuje są podobne do zmian wywoływanych przez Opisthorchis felineus. Pasożyt ten występuje często w Japonii, Korei i Chinach, z wyjątkiem północno zachodnich obszarów. Spotyka się też na Formozie i w Indochinach.
Podobnym do opisanych powyżej pasożytów jest znany z Europy Metorchis albidus żyjący w przewodach żółciowych psów i kotów. Być może, że i człowiek może być ostatecznym żywicielem tego gatunku, jak to stwierdzamy np. dla Pseudamphistomumtruncatum. Wszystkim powyższymi formami atakującymi przewody żółciowe zakaża się człowiek, podobnie jak i inni żywiciele ostateczni, przez mięso zakażonych ryb. Wszystkie gatunki z rodziny Cpisthorchidae wywołują w żywicielu zmiany dzięki niszczeniu tkanek, mechanicznym urazom, działaniu drażniącemu i trującemu. Działanie niszczące przejawia się w złuszczaniu komórek przewodów żółciowych. Daleko poważniejszy wpływ ma działanie drażniące pasożytów powodujące przerost nabłonka i tkanki łącznej.
