Fasciolopsis buski

Fasciolopsis buski

Większość zarażeń przebiega łagodnie i bez objawów klinicznych. Intensywna infestacja prowadzi do owrzodzenia błony śluzowej jelita cienkiego, zaburzeń wchłaniania, biegunek, toksemii i odczynów alergicznych. Fasciolopsoza może prowadzić do śmierci człowieka w objawach wyniszczenia i hipoproteinemii, przebiegającej z nasilonymi i uogólnionymi obrzękami oraz wodobrzuszem.
Rozpoznanie choroby stawiane jest na podstawie stwierdzenia jaj pasożyta w kale lub wymiocinach chorych. Jaja są elipsoidalne, z cienką błoną i zazwyczaj słabo zaznaczonym wieczkiem. Wielkość jaj waha się w granicach 130-159 na 78-98 µm.

Gatunek ten znany jest w Azji, głównie z Chin, Formozy, Syjamu, Borneo i innych okolic dalekiego Wschodu, Przywra ta dosięga dość znacznych rozmiarów osiągając długość 2 -7 cm. Na pierwszy rzut oka wykazuje wiele podobieństw do motylicy wątrobowej, także i jaja obu gatunków są bardzo do siebie podobne. O ile jaja wydalane z kałem dostaną się do wody, rozwija się z nich w kilkanaście dni miracidium, którego dalszy rozwój odbywa się w ślimakach ( Planorbisschmakeri i Segmentina nitidellus ). Występuje sporocysta, redie i cerkarie. Te ostatnie encystują się w roślinach wodnych np. w wodnym orzechu ( Trapa) i innych (Eliocharis tuberosa). Człowiek spożywając owoce tych roślin zakaża się znajdującymi w nich cerkariani.. W podobny sposób ulegają też zakażeniu świnie. Spożyte encystowane cerkarie nie posiadające już ogonka przechodzą przez żołądek i ekscytują się w dwunastnicy. W jelicie cienkim przyczepiają się do jego ścian i dojrzewają. Rzadko tylko spotyka się przywry w obrębie żołądka lub nawet w jelicie grubym. Większa ilość robaków może powodować zaczopowanie jelita, prócz tego wywołują one owrzodzenia błony śluzowej z następującymi krwawieniami. W cięższych stanach dostrzegamy biegunki, wymioty, obrzęki i ogólne zatrucie. Diagnoza opiera się na znalezieniu jaj przywry w kale. Jaje te jednak są, trudne do odróżnienia od jaj motylicy wątrobowej.

Z następnej rodziny przywr znanej w systematyce jako Echinostomatidae opisano szereg gatunków z Azji i niektórych krajów Europy (Rumunia, Węgry) żyjących w jelicie cienkim człowieka. Według jednakże wszelkiego prawdopodobieństwa człowiek dla tych gatunków jest żywicielem wyjątkowym.

Częstszym pasożytem przewodów żółciowych głównie u owiec, lecz także i u innych zwierząt hodowlanych i dzikich, który jednak tylko wyjątkowo żyje u człowieka jest Dicroeoeliumlanceolatum ( Distomumlanceolatum, Fasciolalanceolata ). Inny
gatunek Eurytremapancreaticumz przewodu trzustkowego i dróg żółciowych bydła i świń znaleziono tylko raz jeden u człowieka.
Eurytrena występuje na Dalekim Wschodzie.Bardzo maleńkimi przywrami są gatunki należące do rodziny Heterophyidae żyjące w przewodzie pokarmowym zwierząt (pies, kot), a także i u człowieka i nie powodujące poważniejszych objawów chorobowych. Jeden z gatunków Heterophyesheterophyes znany jest z Chin, Japonii i Egiptu. Miracidium zakaża ślimaka wodnego, który o ile zostanie zjedzony przez pewne gatunki ryb umożliwia w nich wytworzenie zakaźnych encystowanych cerkarii.

Cykl rozwojowy Fasciolopsis buski: